ευχαριστω

All posts tagged ευχαριστω

Εγκεφαλικοι οργασμοι

Published 10 Μαρτίου, 2017 by yvris

Οταν μιλας με καποιον και η συζητηση και η επικοινωνια ειναι τετοιου επιπεδου που σου προκαλουνται μικρες εκρηξεις μεσα στο κεφαλι, μικροι εγκεφαλικοι οργασμοι

και απο τα στηθια σου, απο την καρδια σου ξεχειλιζει το «σ’αγαπω», τοσο που δεν εχεις αναγκη να το πεις, αναβλυζει και ξεχυνεται μονο του απο τα ματια σου που λαμπουν,

τετοιες συζητησεις θελω να εχω. σας ευχαριστω που ειστε στη ζωη μου ❤

 

Φιλία…

Published 15 Ιανουαρίου, 2017 by yvris

Υπαρχουν πολλοι τροποι να σου συμπαρασταθει ενας φιλος σε μια δυσκολη κατασταση.

Ενας τροπος ειναι η πρακτικη βοηθεια. Να σε βοηθησει να λυσεις το προβλημα σου με πρακτικους τροπους. Πχ να σου δανεισει λεφτα, να σε πεταξει καπου με το αμαξι, να σε συστησει στον καταλληλο ανθρωπο, να σου εκδωσει χαρτουρα, να σου φερει τσιγαρα γιατι δεν μπορεις να βγεις κ.ο.κ..

Ενας αλλος τροπος ειναι η συναισθηματικη στηριξη. Να συζητησετε το προβλημα μαζι, να εκφρασεις τα συναισθηματα σου, να σου δειξει μια αλλη πλευρα, να σου δωσει μια γνωμη ωστε να κατασταλαξεις καποια πραγματα μεσα σου.

Ενας αλλος τροπος ειναι να σου κρατήσει απλά παρέα, να σου κρατήσει το μυαλό απασχολημένο, να ξεχνιεσαι συζητωντας και κανοντας ασχετα πραγματα, η και τίποτα, κανοντας σε απλα χαρουμενο με το «μαζί». Με μια αγκαλιά ή ένα χάδι στο κεφάλι, εκεί που δε θα το ειχες. Και αυτο αναγκη ειναι.

Για αλλη μια φορα, νιωθω πολυ τυχερη, και ευχαριστω.
Κι εγω εδω θα ειμαι.

*inxs cover

once in a blue moon

Published 9 Σεπτεμβρίου, 2015 by yvris

έχω μείνει με ένα χαμόγελο στο στόμα

κάθε φορά που σε σκέφτομαι

και την ανάμνηση από τα χέρια σου πάνω στο σώμα μου

και όλο ψάχνω αφορμές να μιλώ για σένα

για να χαμογελώ ξανά

(γιατί μου χει λείψει να χαμογελώ)

και να λεω το όνομά σου

δυνατά, να το ακούω,

να το αισθάνομαι στο στόμα μου, στη γλώσσα μου,

να μου γεμίζει το στόμα και την καρδιά χαμόγελα.

δεν ξέρεις πώς με κράτησες…

σ’ ευχαριστώ

γι’ αυτές τις 2 μέρες

Home.. Home again..

Published 19 Δεκεμβρίου, 2013 by yvris

I like to be here when I can..

Μετα απο μια τοσο γεματη μερα, πισω στο σπιτακι μου 🙂 Πισω στο ζεστο μου σπιτακι, με τα χριστουγεννιατικα φωτακια του, τη μυρωδια του μαλακτικου απο τα ρουχα που στεγνωνουν στο σαλονι, τη μυρωδια του βουτυρου και της βανιλιας απο τα μπισκοτα που ψηνονται στην κουζινα… Μετα απο μια μακρια, κουραστικη μερα, που με αφηνει να νιωθω ενα πραγμα: γεματη.

Γεματη γιατι μου αφηνει αυτο το γαματο συναισθημα του feeling accomplished: αυτο που εχεις οταν εχεις φερει εις περας ολες σου τις υποχρεωσεις για σημερα. Αυτο που νιωθεις οτι ανταποκριθηκες καλα, οτι γινεσαι καθε μερα ολο και καλυτερος σε αυτο που αγαπας.. Που νιωθεις οτι εισαι ενα βημα ακομα πιο κοντα στο ονειρο σου..! ολη την εβδομαδα αυτο το συναισθημα, οχι μονο σημερα! Ετοιμαζω ωραια πραγματα 🙂

…και γιατι αγαπη. Ετσι απλα. Αγαπη.

Ποση αγαπη πηρα σημερα, απο κοντινα αλλα και απο απροσμενα προσωπα! Οταν ακριβως την ειχα πιο πολυ αναγκη.. (Ενα μικρο μονο μελανο σημειο, στη σημερινη μερα, αλλα μην ανησυχεις, μικρουλα, ολα καλα θα πανε). Ποση αγαπη..! 🙂 Αλλα και εδωσα. Εκει που την χρειαζονταν. Τελικα οση πιο πολλη δινεις, τοση πιο πολλη παιρνεις 😀 Ή το αναποδο. Ή και τα δυο, ή το ενα προκαλει το αλλο τελος παντων.

Αλλα η αγαπη. Μπορει να σε απογειωσει.

(Η αγαπη σου. Με απογειωνει.)

Οταν ξερεις οτι σε αγαπουν.

Μπορει να ειναι αναγκη, ή μπορει να ειναι το κερασακι μεσα στην ηδη ομορφη μερα σου – οταν πατας στα δυο σου ποδια, ξερεις που πας και σου δινει το κατι παραπανω. Ή μπορει να ειναι αναγκη.

Μην την κρατατε την αγαπη σας. Μοιραστειτε την. Αν τη νιωθετε για καποιον, let them know. Απογειωνει.

Καποια βραδια, οταν βρεχει εξω, ειναι πραγματι πιο ωραιο να κοιμασαι μεσα σε μια αγκαλια…
Αλλα καποιες αγκαλιες ειναι εκει, ακομα και οταν δεν ειναι. Απλα τις νιωθεις.
Ποσο τυχερη..!

Με περιμενει μια ακομα πιο μακρια μερα αυριο.

Αλλα γουσταρω 🙂

Βραδινη κανταδα

Published 9 Δεκεμβρίου, 2013 by yvris

Ποσο τυχερη ειμαι που σε συναντησα, που σε εχω στη ζωη μου, που με αγαπας…

Που με αγαπησες απο την πρωτη στιγμη, και ουτε για ενα λεπτο λιγοτερο.

Μοναδικε, σπανιε ανθρωπε.

Σ’ευχαριστω.