Λοιπον, ολους αυτους που δεν υποφερουν για να φερουν εις περας τις υποχρεωσεις τους, αλλα απλα καθονται και τις κανουν σα να ειναι το πιο απλο πραγμα του κοσμου.
Που δεν αναβαλλουν για αφου πλυνουν τα πιατα, βαλουν σκουπα και κανουν για 100η φορα refresh στο facebook.
Που ειναι σε φαση «α αυτο πρεπει να γινει» και απλα το κανουν, σα να ειναι φυσικο.
Που δε δυσανασχετουν με τις υποχρεωσεις αλλα τις αντιμετωπιζουν σαν ενα απο τα καθημερινα πραγματα της ζωης.
Που στο σχολειο ηταν παντα διαβασμενοι και εδειχναν να το κανουν χωρις κοπο. Οχι τα φυτακια που γαμιοντουσαν, απλα αυτους που εκαναν τις υποχρεωσεις τσακ μπαμ, τις τελειωναν και μετα δεν ειχαν ουτε τρεξιμο τελευταια στιγμη, ουτε ενοχες, αλλα ειχαν απλα την υπολοιπη μερα τους ελευθερη. Που δεν επαιζε να τους πιασει ποτε ο καθηγητης αδιαβαστους.
Που στη σχολη διαβαζαν καθε μερα κι απο λιγο, και στην εξεταστικη ηταν αραχτοι και προετοιμασμενοι, ενω ολοι οι αλλοι καιγομασταν και υποφεραμε.
Που δεν εχουν υποφερει ποτε απο αναβλητικοτητα, απο αγχος και απο ενοχες για τους τροπους που θα μπορουσαν να το εχουν κανει καλυτερα.
Ολους αυτους, τους μισω. Με παθος.
Και δεν ειναι μονο οτι τους φθονω. Ειναι οτι χαλανε και την πιατσα. Και κανουν τους αλλους να πιστευουν οτι αυτες οι δομες σκλαβιας ειναι κατι το φυσικο. Και οτι εμεις που δεν ειμαστε ρομποτακια ειμαστε ανικανοι.
Execution vs Creativity, 0 – 1 biatches!
Για να μη σας αφησω ομως στην αρνητικη ενεργεια, να μια γουστοζικη ιστοριουλα απο εξεταστικη του αδερφιου:
Παει το αδερφι να δωσει μαθημα χωρις να εχει πατησει ουτε μια φορα στη διαλεξη. Μπαινει λοιπον ενας πιτσιρικας, μοιραζει τα θεματα και δινει καποιες εξηγησεις για τα θεματα.
Κοιτα ο bro το θεμα, δεν του κολλαγε η εξηγηση. Πχ οπως ηταν διαμορφωμενο το θεμα β, η απαντηση επρεπε να ειναι θετικη στο θεμα α για να μπορεσεις να προχωρησεις με το β, ενω στο α ηταν αρνητικη.
Φωναζει λεπον τον επιτηρητη και τον ρωταει σχετικα. Ο επιτηρητης του λεει οτι δεν ξερει. Ρωταει τοτε ο bro που ειναι το παιδι που εδωσε τις εξηγησεις πριν. «Το παιδι, λεει ο επιτηρητης, ειναι στην αλλη αιθουσα και θα ξαναρθει τωρα».
Ερχεται πισω λοιπον το παιδι, του κανει σημα ο αδερφος, και πλησιαζει να τον ρωτησει. Του λεει λοιπον ο bro:
«Συγνωμη, οι εξηγησεις που εδωσες πριν ειναι δικη σου ερμηνεια επι των θεματων, ή ειναι η οδηγια του καθηγητη;»
Τον κοιταει καλα καλα ο νεαρος και του απανταει:
«Στη συγκεκριμενη περιπτωση αυτα τα δυο θα ταυτιζονταν, γιατι εγω ειμαι ο καθηγητης!»
………………….!
Ο bro ειπε να μην το επιχειρησει καθολου να δωσει το μαθημα τοτε, αλλα τελικα το εδωσε. Και περασε κιολας. Αναρωτιεμαι αν ο καθηγητης ειχε προλαβει να μαθει το ονομα του 🙂
Λόγια ανείπωτα 