Έχω ζηλεψει κι εγω στο παρελθον. Και οχι μονο στο παρελθον. Ακομα ζηλευω, ενιοτε. Δυστυχως δεν εχω μεγαλωσει σε κοινωνια ισοτητας και κοινοκτημοσυνης, οποτε τι να γινει, κατα καιρους με διαποτιζει κι εμενα αυτο.
Δεν αφηνω ομως να με κυριευει αυτο το μαλακισμενο, αρρωστο συναισθημα. Δεν ειναι στο χερι μας το πώς θα νιωθουμε, ναι οκ. Είναι ομως στο χερι μας το πώς θα διαχειριζόμαστε τα συναισθηματα μας, πως θα αντιδραμε σ’αυτα και πώς θα συμπεριφερόμαστε.
Κορίτσια, το να πρηζετε τα @@ του αλλου με σκηνες, δεν ειναι γλυκουλι και κοριτσιστικο, ειναι ΝΤΕΚΑΒΛΕ! Αγορια, το να ζαλιζετε τη δικια σας με ιδιοκτησιες και παρατηρησεις για το τι φοραει, δεν ειναι αντριλα, ειναι ΝΤΕΚΑΒΛΕ! Γιατι το μονο που δείχνει ειναι τι ανασφαλεια εχετε, ποσο ανεπαρκεις νιωθετε οι ιδιοι, και ποσο καλυτερο απο εσας θεωρειτε αυτον που έχετε στο μυαλο σας ως αντιζηλο. Διοτι αν δεν τον/την θεωρουσατε καλυτερο/η απο εσας, δε θα ασχολιοσασταν!
Και σκεψου το και ως εξης: Αν ο αλλος θελει να κερατωσει, δεν προκειται να ΜΗΝ το κανει επειδη του εκανες εσυ σκηνη. Τι σχεση εχει το ενα με το αλλο; Ισα ισα, αφου δεν εχει την εμπιστοσυνη σου, στα @@ του κιολας αφου δεν την προδιδει. Τι να προδωσει, κατι που δεν εχει;
Αν παλι ΔΕΝ θελει να κερατωσει, η σκηνη που θα του κανεις δεν εχει νοημα ουτως η αλλως. Αρα ΞΕΚΟΛΛΑ, σταματα να του τα πρηζεις και περνα το χρονο σου μαζι του πιο εποικοδομητικα και ομορφα!
Θα μου πεις: «Εσυ δε μας λες να εξωτερικευουμε τα συναισθηματα μας, γιατι αλλιως μαζευονται μεσα μας κλπ κλπ». Τα συναισθηματα σας, ναι. Οχι τις ΒΛΑΚΕΙΕΣ σας! Αν θες επιβεβαιωση παρτην πρωτα απο τον εαυτο σου. Αν ο δεσμος σου ειναι εκει και σου τη δινει, και σου φερεται ομορφα, και σου δειχνει ποσο σε θελει κλπ κλπ, το προβλημα ειναι δικο σου, οχι δικο του. Αν παλι ο συντροφος σου σε εχει γραμμενο/η, και σε ριχνει συνεχως με τα σχολια του, και σε συγκρινει με αλλους/ες με παντα αρνητικο για σενα αποτελεσμα, το προβλημα ειναι παλι δικο σου: Καντου μια ωραια, μεγαλη ΤΕΛΙΚΗ σκηνη, και βρες αλλο συντροφο!
«Τι μας λες, ρε Υβρις; Αφου κι εσυ ζηλευεις, μας ειπες. Σαν πολυ εξυπνη δεν το παιζεις;»
Ενα συντομο ιστορικο: Η πρωτη μου σχεση, το βραδυ που τα φτιαξαμε, μου ειπε οτι καποια στιγμη στη ζωη του ηθελε να παει με αλλες γυναικες, αν ηθελα να μεινουμε για παντα μαζι, γιατι ηθελε να αποκτησει κι αλλες εμπειριες περα απο μενα. Το δεχτηκα, με τον ορο να ισχυει και για μενα το ιδιο, γιατι κι εγω ηθελα να ζησω κι αλλες εμπειριες. Τελικα ομως αυτο που εγινε ηταν οτι καθε φορα που επαιζε καποια αλλη, με χωριζε. Ζηλευα; Ναι. Γιατι; Γιατι δεν τον ειχα. Αν πηγαινε με αυτες τις αλλες κοπελες (που τελικα δεν του καθοταν καμια!) χωρις να φευγει απο μενα, δε θα ειχα προβλημα. Ισα ισα, στις μισες απο αυτες, σε αυτες που ο ιδιος δε με εδιωχνε, ημουν διπλα του, για τη μια αγορασαμε λουλουδια μαζι, για την αλλη μια καρτα… Ημουν 15 χρονων, γι’αυτο δυσκολευτηκα να φυγω απο αυτη τη σχεση οπου δεν εβρισκα καμια εκτιμηση. Αν με ρωτησεις σημερα, μετα απο τοσα χρονια τι ειναι αυτο που μου εχει μεινει ως το μεγαλυτερο προβλημα εκεινης της σχεσης, θα σου πω οι προσβολες του και το γεγονος οτι κοιταζε παντα την παρτη του, και οτι αλλα ελεγε και αλλα εκανε. Σκασιλα μου για τις κοπελες, πολλες απο τις οποιες μαλιστα μου ζητουσαν συγνωμη που τους την επεφτε το αγορι μου!
Ο αμεσως επομενος ηταν και ο ιδιος πολυ ζηλιαρης. Ηθελε ας πουμε να βγαινω εξω φορωντας μονο ασπρα βαμβακερα βρακακια, γιατι θεωρουσε οτι με τα στρινγκ προκαλω. Και καβλωνε περισσοτερο οταν φορουσα αυτα, γιατι ενιωθε οτι ημουν μονο δικια του. Επισης με προτιμουσε με παραπανω κιλα, για να ειμαι λιγοτερο επιθυμητη και να μη μου την πεφτουν. Εγω παλι; Ναι τον ζηλευα κ εγω παθολογικα! Πχ οταν πηγαινε να μελετησει drums (ηταν κ drummer τρομαρα του μη χεσω), ενιωθα ανταγωνιστικα γιατι «προτιμαει αυτα απο εμενα». Αν σκεφτουμε πώς ακριβως ηταν η προηγουμενη σχεση μου, το βρισκω φυσικο που ενιωθα αναφαλεια (βλεπεις εδω πώς το προβλημα ηταν δικο μου!), αλλωστε κι ο ιδιος εκφραζοταν παρομοια. Σκηνη δεν καναμε ποτε ο ενας στον αλλο, μονο «χαριτωμενα» σχολιακια εδω κι εκει. Μεχρι που, κανα χρονο μετα, με χωρισε! Και η αιτιολογια που μου εδωσε ηταν οτι «δεν αντεχε τη ζηλεια μου»! Περασα μερικες εβδομαδες μονη μου, και οταν τα ξαναβρηκαμε ειχαν βγει τα αποτελεσματα των Πανελληνιων και ειχε περασει σε αλλη πολη. Εκει εγω σκεφτηκα οτι, για να ειναι μαζι μου, σημαινει οτι ειναι επειδη το ΘΕΛΕΙ. Αν ηθελε αλλη, θα μπορουσε να με χωρισει και να παει μαζι της. Αν γινοταν κατι τετοιο, σιγουρα δε θα μπορουσα να το αποτρεψω με σκηνες ζηλειας. Ετσι απλα, δεν τον ξαναζηλεψα ποτε. Η σχεση μετρησε αλλα 2 χρονια.
Για να το καταφερα εγω, μπορεις κι εσυ. Τωρα ζηλευω πλεον μονο κατι που δεν εχω. Οχι ομως το φιλο μου, που μου δειχνει ποσο με θελει. Καπου πρεπει να μπει στο μυαλο σου το θεμα της ΕΠΙΛΟΓΗΣ: Αν δεν ηθελε να ειναι μαζι σου, δε θα ητανε. Για να ειναι, σημαινει οτι ΣΕ ΘΕΛΕΙ. ΕΣΕΝΑ. Και στο δειχνει. Αρα σεβασου τον, εμπιστεψου τον και σκασε! Μην τον προσβαλλεις ετσι και μην τον πρηζεις με δικες σου ανασφαλειες, δεν μπορεις να περασεις το χρονο σου καλυτερα απο αυτο; Δες τι θελει, τι σου δινει, και αν σου κανει, και παρτο ή αστο, μην προσπαθεις να αλλαξεις τον αλλον. Αν παλι δε στο δειχνει, σηκω, φυγε και βρες αλλον. Βαλε τον εαυτο σου λιγο πιο ψηλα, για να σε εχουν ψηλα και οι αλλοι. Τελος.