Αυτο το ποστ κυκλοφορει στο μυαλο μου απο τοτε που ημουν στη Ζυριχη με τη “μικρη μου αδερφη” επισκεπτομενες ενα φιλο, δηλ περιπου 3 μηνες πριν (μα πως περασαν! Φταιει το τρεξιμο για τη βιζα που δε με αφησε να χαλαρωσω, εμμ, περισσοτερο :Ρ ) αλλα τελικα τωρα εκατσα να το γραψω με αφορμη ενα “περιστατικο” που εγινε χτες. Θελω κι εδω να μιλησω για δυναμικες, αλλα οχι εσωτερικες. Δυναμικες μεταξυ ανθρωπων, αλλαγες στην αλληλεπιδραση και στις διαφορων ειδων σχεσεις που εχουμε.
Για παραδειγμα τις δυναμικες μεταξυ ανδρων και γυναικων, ακομα και αν καποιος απο τους δυο (ή και οι δυο) ειναι γκέι! Ο ελβετος φιλος μας εκει ειναι γκέι οσο δεν παει παραπανω και η φιλεναδα μου ειναι σε φαση που ψαχνεται με τον προσανατολισμο της, γιατι μεχρι στιγμης οι αντρες δεν τη φτιαχνουν ιδιαιτερα (μπορει να ειναι ομως και λογω απειριας στο σεξ). Παρατηρησα ομως στη Ζυριχη οτι η φιλεναδα μου, το γλυκο μικρο κοριτσακι με το παιδικο προσωπο, ξαφνικα οταν ημασταν με αλλους αντρες μεταμορφωνοταν σε μια γυναικα με τα ολα της που φλερταρε και προσπαθουσε να με “παραγκωνισει”! καλα εμενα σκασιλα μου, γκομενο εχω, δεν πηγα για να βρω. Αλλα μου εκανε εντυπωση που αντι να προσπαθησει να με βαλει σε μια παρεα που εκεινη ηδη ηξερε, προσπαθουσε να γινει το κεντρο της προσοχης. Στο μεταξυ μιλαμε για μια κοπελα με την οποια εχω συγκατοικησει και εχουμε πολλες φορες να βρεθει σε μια παρεα με αντρες μαζι, τους οποιους ομως ηδη γνωριζαμε. Και παντα ηταν λιγο ντροπαλη, λιγο καθοταν στην ακρη και απεφευγε τα “φλας”. Αλλα πες παει στο διαολο που μεταμορφωνοταν με τους αλλους. Αυτο το πραμα που γινοταν η ανταγωνιστικη γυναικα ακομα και οταν ημασταν μονες μας με τον γκέι πού το πας; Δηλαδη ακομα και καποιος που νομιζεις οτι γνωριζεις απο την καλη και απο την αναποδη, και οτι ειναι το γλυκο κοριτσακι, η μικρη σου αδερφη, μπορει σε διαφορετικο setting με διαφορετικους ανθρωπους και διαφορετικους “στοχους” να γινει ξαφνικα τελειως αλλος ανθρωπος.
Ενα αλλο πραγμα που παρατηρησα στη Ζυριχη, ή μαλλον επιβεβαιωσα, ειναι οτι η (σωματικη) ελξη ξεκιναει τελικα απο εγκεφαλικες καταστασεις και απο συναισθηματα.. Ηταν πρωτογνωρο και πανεμορφο το να αισθανομαι ελξη, να θελω να αγκαλιασω και να φιλησω, ενα αγορι που σεξουαλικα δε θα γινοταν κουκου (αφου ειπαμε δε γουσταρει γυναικες) και να νιωθω την ιδια ελξη απο την πλευρα του παρολα αυτα! Επειδη αισθανομασταν τοσο κοντα. Ωραιο πραμα αυτη η ελξη. Ερχεται σαν αυρα με μαγικη χρυσοσκονη και αγκαλιαζει απο τους ωμους τα δυο (τρια, τεσσερα..) ατομα που την αισθανονται, που μονο αυτα τη βλεπουν, μονο αυτα νιωθουν οτι ειναι εκει, και τους ενωνει σε ενα συμπλεγμα που μονο αυτα γνωριζουν οτι ειναι μερος του. Και ας μην εκφραστει με λογια. Απεραντη τρυφεροτητα εκεινες τις μερες, μεταξυ των τριων μας. Ανετα γινοταν ενα σκηνικουλι μεταξυ μας, οχι για την καβλα. Για την ανταλλαγη ενεργειας.
Συνεχιζω με αλλες δυναμικες. Αυτές που σε κανουν να γουσταρεις ενιοτε το γκομενο της κολλητης σου. Οχι γιατι εισαι κακια και θες να της τον φας. Αλλα γιατι μεσα απο τις τοσες περιγραφες της και τον θαυμασμο της για αυτον και τα τρυφερα σκηνικα τους που σου διηγειται σε κανει να τον βλεπεις με τα δικα της ματια… οποτε λογικο να τον αισθανεσαι πιο κοντα σου απ’ο,τι πραγματικα ειναι. Τον ξερεις αλλωστε πλεον πολυ καλα, μεσα εξω, ισως και καλυτερα απ’ο,τι ξερει ο ιδιος τον εαυτο του (οσο να ναι οι γυναικες εχουμε περισσοτερο insight και empathy απο τους αντρες, συνηθως). Ειναι ο ιδιος μηχανισμος που σε κανει, οταν αυτη τελικα τον διαολοστειλει, να τον βλεπεις πλεον σαν το μαλακα που απογοητευσε την κολλητη σου και να σου κανει κι εσενα οτι δεν ειναι αρκετος σαν αντρας. Και χανεις το ενδιαφερον σου στο ατομο, ακομα και αν ηταν γαματος και θα κανατε γαμω τις παρεες. Ενω αν πραγματικα τον γουσταρες θα ησουν σε φαση “α ειναι ελευθερος τωρα, παμε”. Πως διαολο το λενε οι ψυχολογοι αυτο; Προβολη; Μεταβιβαση; Whatever.
Και εννοειται το γνωστο παλιο σκαλωμα που τρως οταν μαθεις οτι ο πρωην σου εχει καινουργια γκομενα. (Γρ. αυτο δεν παει σε σενα, στα @@ μου. Αυτο που παει για σενα ειναι ενα αλλο ποστ με τιτλο Walking past the Abbey Road λιγο παρακατω, ψαξε το μια που εκανες τη βολτα απο δω. Κι επισης μια κατηγορια στο ποστ “Ανθρωποι και ανθρωποι”, την ενεπνευσες εσυ). Ακομα κι αν εστειλες εσυ τον πρωην, ακομα κι αν δεν ησουν ποτε ερωτευμενη μαζι του, καπου σου χτυπαει ενα καμπανακι, no? Σε φαση “αραγε ειναι αυτη καλυτερη απο μενα;” (που δεν ειναι), σε φαση “ελα μωρε απο απελπισια την εχει” ή “σιγα μην ειναι μαζι της οπως ηταν μαζι μου” (που ενιοτε οντως δεν ειναι). Δε γινεται ομως με ολους τους πρωην! Αλλα δεν εχω καταφερει ακομα να βρω το pattern: ολους τους πρωην μου εν γενει τους εχω “στειλει” εγω (εμενα δε με χωριζουν.. ή τους χωριζω ή δε μου καθονται, για να μην πειτε οτι τρωω σκαλωμα λογω της χυλοπιτας), και εχω φαει το σκαλωμα και με καποιους που ημουν τρελα ερωτευμενη (και αντιστοιχα με αλλους που ημουν ερωτευμενη δεν το φαγα), και με καποιους που δεν ημουν ποτε (και αντιστοιχα για αλλους αδιαφορησα). Ελα μωρε ιδιοκτησιακα καταλοιπα ειναι αυτα, στο μυαλο μου οποιος θελει μπορει να ειναι με οποιον θελει ακομα κι αν εχει αλλη σχεση, αλλα αν μπορει κανεις να μου εξηγησει γιατι με συγκεκριμενους πρωην θα με ενδιεφερε, ευχαριστω.
Τελευταιο ειναι ενα πιο εσωτερικο dynamic, δεν αφορα τοσο σε μια σχεση οσο σε ενα ατομο. Ειναι αυτη η δυναμη επιβιωσης που εχει καποιος μεσα του που δεν την ξερει αλλα ξαφνικα βρισκει τροπους να αναδυεται οταν τα πραγματα γυρω του πανε σκατα. Αυτο παει στη μικρη μου αδερφη. Λιγους ανθρωπους εχω συναντησει με σκεπτικο και αυταρκεια σαν τη δικη της, 22 χρονων και αποφασισμενη να μην τρωει λεφτα απο τους δικους της πια. Αλλα να μη βρισκει δουλεια στο αντικειμενο της, και να πιανει δουλειες της πουτσας για να μην ειναι εξαρτωμενη, τρεις δουλειες, και να ξερει ολες τις τρυπες του συστηματος υπερ της, και να εχει δικτυωθει παντου. Το μικρο γλυκο κοριτσακι, να παιζει τους παντες και τα παντα στα δαχτυλα της, κι ας επεφτε ξερη στο κρεβατι το βραδυ απο την κουραση.
Κλεινω με το “περιστατικο” που με εκανε να ανασυρω απο το μυαλο μου το ποστ. Εδω προσεξτε δυναμικες:
Τα προσωπα της ιστοριας: Ο πρωην 1, ο πρωην 2 και η πρωην κολλητη (ναι δυναμικη 1: ειναι ολοι πρωην). Η πρωτη εχει γραψει ενα στατους στο φεησμπουκ και οι αλλοι δυο απο κατω εχουν σχολιασει. Εγω το διαβαζω και γελαω.
Το μπακγκραουντ τωρα.
Πρωην 1: Ο λεγομενος τοξικος πρωην. Οχι επειδη ειναι αυτος στον οποιο ξαναγυρναω αλλα επειδη οσο ειχαμε τη σχεση ηταν τοξικη. Ο πρωην με τον οποιο χωριζαμε μετα απο επικους καβγαδες για να τα ξαναβρουμε τελειως δραματικα λιγο καιρο μετα, ειχαν πεσει ξυλο, προσβολες, ιστοριες. Δεν υπαρχει εχθρα μεταξυ μας (αλλωστε με παρακαλαγε μεχρι κ 4 χρονια μετα το χωρισμο να τα ξαναβρουμε). Αλλα πολυ ευχαριστως δε θα ηθελα να διασταυρωθω μαζι του για κανενα λογο ΠΟΤΕ πια. (Με αυτον δεν ειμαστε friends στο ρουφιανο ενω με τα αλλα δυο προσωπα ειμαστε, ο θεος να μας κανει).
Πρωην 2: Με αυτον η σχεση ηταν σουπερ και ο χωρισμος φιλικος, αλλα μετα το χωρισμο εκανε κατι καφριλες και με απογοητευσε τελειως σαν αντρας, οποτε δε χανουμε και τιποτα. Θεωρητικα μιλαμε αλλα στην πραξη δε συμβαινει.
Πρωην κολλητη: Φιλες παιδιοθεν, προ μερικων ετων ριξαμε εναν ωραιοτατα καβγα και “χωρισαμε” λογω σημαντικων διαφορων στη νοοτροπια. Αυτη ειναι της φασης Μυκονος και τι ρουχα φορας, εγω σορι αλλα κοιταζω λιγο λιγοτερο επιφανειακα πραγματα οταν επιλεγω τις παρεες μου.
Ποια ειναι τωρα η πλακα;
Καταρχας η πρωην κολλητη δεν χωνευοταν ουτε με τον πρωην 1 (αυτος γενικα της την επεφτε οσο τα ειχε μαζι μου – ειπαμε ντε τοξικος – αυτη τον ειχε απορριψει 100 φορες γιατι της εκανε πολυ φλωρος και οταν η σχεση μου μαζι του χειροτερεψε – ναι της την επεφτε και στις “καλες” μας μερες – ως κολλητη μου αλλα και ως λογικος ανθρωπος δεν τον πηγαινε γιατι εβλεπε οτι ηταν ψυχοπαθης) αλλα ουτε και με τον πρωην δυο (γιατι αυτη τοτε εκανε διαφορες ιστοριουλες τυπου να παιρνει ecstasy και να φασωνεται με οποιον να ναι στα κλαμπακια, μην κοιτατε που τωρα μας το παιζει κυριλε καλο κοριτσι και “εγω δεν ξερω για τι πραγμα μιλας”, και αυτος οπως ηταν λογικο την εκραζε ως επιφανειακη, κι εγω επειδη δεν ημουν και ιδιαιτερα εξυπνη ελεγα στον καθενα τι ελεγε ο αλλος για αυτον με αποτελεσμα να αλληλοθαβονται και να μην πηγαινονται). Αλλα παρολα αυτα ειναι φιλαρακια στο φεησμπουκ. Τι ωραια που μας φερνει κοντα!
Κατα δευτερον, αν και υποτιθεται οτι τα ειχαμε ξαναβρει μετα τον τσακωμο, παρολο που δεν ξαναγιναμε ποτε κολλητες, η ρουφιανα σβηνει τα σχολια που της αφηνω (γιατι τι;) αλλα εχει κολλητηλικια με τους πρωην μου, με τον εναν εκ των οποιων κανουν και πριβε συζητησεις και εχει παει και στην καφετερια του (αφου τωρα ειναι “επιτυχημενος επιχειρηματιας”) ενω εγω δεν τον εχω καν friend, ενω με τον αλλο αλληλοευχονται και χρονια πολλα σε γιορτες και γενεθλια, ενω ουτε για το τυπικο της υποθεσης δε μου εχουν ευχηθει εμενα!
Κατα τριτον, ο πρωην 1 και ο πρωην 2 μισιουνταν θανασιμα. Ο μεν 1 μισουσε τον 2 γιατι θεωρουσε οτι με ειχε κλεψει απο αυτον. Ασχετο που ειχαμε χωρισει 6 μηνες πριν τα φτιαξω εγω με τον 2. Ειπαμε, ψυχοπαθεια. Σε σημειο που πηγε κι εμαθε κουνγκ φου για να τον σαπισει στο ξυλο – δεν το ειπα εγω, εκεινος το ειπε. Ο δε πρωην 2 δε χωνευε τον πρωην 1 διοτι εκεινος με επαιρνε τηλ κλπ για να τα ξαναβρουμε ενω ημουν ηδη με τον 2. Και γιατι ηξερε τι ειχα περασει με το μαλακα.
Αναρωτιεμαι αν τωρα που εκαναν και οι δυο σχολιακια στο ιδιο στατους της πρωην κολλητης συνειδητοποιησαν ποιος ειναι ποιος κλπ. Με τρωει το χερι μου να παω να αφησω σχολιακι, αλλα προς το παρον κρατιεμαι. Οχι για καναν αλλο λογο, επειδη ειναι και στον τοιχο της μαλακως και μη νομιζει οτι ασχολουμαι μαζι της (αλλα εγω φταιω που μου το πεταξε στο feed ο ρουφιανος;) Ωρες ωρες σκεφτομαι να τη σβησω να μην τη βλεπω και χαλιεμαι αλλα την κραταω λογω περιεργειας.
Ωραιο πραγμα το φεησμπουκ. Μας φερνει ολους πιο κοντα.
EDIT: Παιδια ο πρωην 2 δουλευει πλεον στο μαγαζι του πρωην 1. Η πραγματικοτητα ξεπερναει τη φαντασια!!!!!!!!!!!!
Λόγια ανείπωτα 