(Part 1 εδω)
Ο συγκεκριμενος ταριφας αξιζει ενα ολοκληρο ποστ απο μονος του! Λοιπον, πριν καποια χρονια βρισκομαι Καλαματα με το σκυλι μου και πρεπει να ανεβω επειγοντως Αθηνα μεσα στη μερα. Καθοτι δεν ειχα ακομα διπλωμα, και τρενο δεν υπηρχε λογω ανακαινισης των γραμμων, η μονη επιλογη ηταν το κτελ. Στο κτελ, ομως, μου ειπαν οτι θα επρεπε να βαλω το σκυλακι μου μαζι με τις αποσκευες!!! Το θεωρησα απλα ενα ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΟ ΑΣΤΕΙΟ, και καλα εκανα, γιατι εχουν συμβει περιστατικα οπως αυτο (και εδω), και αυτο.
Αφου, λοιπον, ουτε και το κτελ αποτελουσε επιλογη, το μονο που εμενε, αφου ηταν επειγον να ανεβαινα Αθηνα (ειχα να παραλαβω και να φιλοξενησω κατι κοπελες απο εξωτερικο), ηταν να παρω ταξι.
Παρενθεση: Για να ανεβεις με ταξι απο την Καλαματα, υπαρχουν δυο τροποι. Ο ενας ειναι ο απλος: ειτε γραφει το ταξιμετρο, ειτε κανονιζεις καποια συγκεκριμενα λεφτα με τον ταξιτζη. Ο δευτερος ειναι το λεγομενο εισιτηριο: ενα ταξι κανονιζει να ανεβασει 4 ατομα, που το καθενα πληρωνει 25 ευρω. Συνηθως το εισιτηριο κανονιζεται απο την προηγουμενη μερα και το ταξι φευγει πρωι πρωι. Οποτε, εγω που εψαχνα γυρω στο μεσημερι για να βρω επιτοπου, πηρα τα @@ μου: δεν υπηρχε κανενα κανονισμενο εισιτηριο που να ψαχναν τεταρτο ατομο και να εφευγε εκεινη την ωρα.
Βρισκουμε λοιπον εναν ταριφα και κανονιζουμε τα λεφτα κλπ (νομιζω ειπαμε 120 ευρω ή καπου εκει – σ’εκεινη τη φαση δε με ενοιαζε, γιατι ειχα). Οι γονεις μου πηραν τις πινακιδες του και το τηλεφωνο του, και ξεκινησαμε για Αθηνα. Ετσι νομιζα! Γιατι ο τυπος αρχισε να κανει κατι τηλεφωνα, και μετα γυρναει και μου λεει με το υφος-ειναι-η-τυχερη-σου-μερα οτι θα με αφησει λιγο πιο εξω απο την Καλαματα, γιατι τυχαινει ενας φιλος του ταξιτζης να εχει κανονισει κι αυτος μια κουρσα για Αθηνα, και η συμφωνια μας δεν αλλαζει, αλλα θα με παει στην Αθηνα ο φιλος του, αφου παει ετσι κι αλλιως. Θα ειναι και μια εγκυος κοπελα στο αμαξι, αλλα δεν την πειραζει το οτι εχω σκυλο, ελπιζει οτι κι εμενα δε με πειραζει οτι θα ειναι και η κοπελα μαζι. Ε χεστηκα, το μονο που με ενοιαζε ηταν να παω Αθηνα!
Γινεται η σκατζα κι ολα καλα. Κανουμε καλη παρεα οι 3 μας, εχουμε πιασει και κουβεντουλα, σε σημειο που ο ταριφας αισθανεται πολυ ανετα και αρχιζει να μου την πεφτει. Πραγμα που θεωρησα πολυ αγενες, αφου ηδη του ειχα πει οτι ημουν με καποιον και μαλιστα αρραβωνιασμενη. (Αρραβωνιασμενη δεν ημουν, αλλα ημουν με καποιον ηδη 2 χρονια και μου’χε παρει και μια βερα απο ενα πλανοδιο, και στην επαρχια επιανε γενικα οταν το’λεγα, προκειμενου να ξεφορτωνομαι πεφτουλες). Αλλα αφου ετσι κι αλλιως στο ταξι ημασταν, με παρεα την εγκυο ημασταν, δεν μπορουσε να κανει και κατι, οποτε αγνοουσα το καμακι του.
Καποια στιγμη κανουμε μια σταση σε καποιο rest area της εθνικης οδου για να παει ο ταριφας προς νερου του. Οσο ηταν μεσα και μιλαγαμε με την εγκυο, συνειδητοποιω οτι εκεινη ειχε κλεισει με εισιτηριο, παρολο που ηταν μονο μια, και θα πληρωνε μονο 25 ευρω! (προφανως, ειχε παρει απο την προηγουμενη για να κανονισει εισιτηριο και δε βρεθηκαν αλλοι 3, οποτε κανονισε εισιτηριο μονη της). Κι εμενα πηγαν να με πιασουν κοτσο και θα πληρωνα 120 για να βγαλουν τη χασουρα και να τα μοιραστουν μεταξυ τους οι δυο ταριφες! Ε τα πηρα στο κρανιο!
Οταν γυρισε απο το ψιλο του ο ταριφας, αρχιζω να του κανω την κουβεντα ευγενικα ευγενικα, οτι δεν ειναι σωστο να πληρωνει η κυρια μονο 25 ευρω κι εγω να πληρωνω 120. Πριν προλαβω να τελειωσω τη φραση μου, ο τυπος αρχιζει να φωναζει και να ωρυεται, ενω δεν ειχε κανενα λογο, πραγμα που μου επιβεβαιωσε οτι ο μαλακας ειχε αδικο. Ακολουθησε μια ηλιθια συζητηση που κατεληγε παντα σε φαυλο κυκλο:
-Μα με την κυρια εχουμε κανει αλλη συμφωνια!
-Ωραια, να κανουμε κι εμεις την ιδια συμφωνια με της κυριας!
-Μα εμεις εχουμε κανει αλλη συμφωνια!
-Συγνωμη, εγω τη συμφωνια την εκανα με τον αλλο κυριο. Μαζι δεν εχουμε κανει καμια συμφωνια, να κανουμε τωρα!
-Αφου εσυ εχεις και το σκυλο! Πώς ειναι δυνατον να πληρωσεις μονο 25 ευρω;
-Ωραια, να πληρωσω 25 για μενα και 25 για το σκυλο, 50! Οχι 120!
-Αχ, μα δεν καταλαβαινεις. Δεν καταλαβαινεις! Αλλη συμφωνια εχουμε κανει! κλπ κλπ
Μωρε μια χαρα καταλαβαινω, επειδη διαφωνω δε σημαινει οτι δεν καταλαβαινω οτι εσυ κι ο φιλος σου θελετε να με γδυσετε! Και παει λεγοντας, να τσακωνομαστε και να φωναζει ο τυπος λεγοντας μου συνεχεια οτι δεν καταλαβαινω. Καπου εκει τηλεφωνουν οι γονεις μου να δουν αν ειναι ολα ενταξει. Εγω ντρεπομουν να τους πω τι γινοταν, αλλα απο κατι μισολογα και κατι κοφτες απαντησεις καταλαβαν οτι κατι ετρεχε (γατονια!). Παιρνουν λοιπον τηλ τον αλλο ταξιτζη, αυτον με τον οποιο ειχαμε κανει τη συμφωνια στην Καλαματα, και μαθαινουν τι εγινε.
Οπως ηταν αναμενομενο εγιναν εξαλλοι, και αρχιζουν να τον απειλουν οτι θα τον μηνυσουν για αθετηση συμφωνιας, απατη κλπ κλπ. Του τυπου του πηγε τρεις και μια. Παιρνει αρον αρον τον φιλο του τον οδηγο τηλεφωνο, και του λεει να μην παει κοντρα γιατι τη βαψανε, και θα προσπαθησει να κανει αλλη συμφωνια. Στο μεταξυ παιρνουν οι γονεις μου κι εμενα να μου πουν οτι θα κανουν αλλη συμφωνια, και τον ζητανε να του μιλησουν. Ο τυπος ειχε πολυ θρασος, γιατι αρχιζει να τη λεει και στους γονεις μου, με τα «δεν καταλαβαινεις» και «δεν καταλαβαινεις» του! Ναι, ολοι ημασταν ηλιθιοι εκτος απο αυτον, τον εξυπνο! Αλλα κατι θα του’παν οι δικοι μου, που δε χαριζονται, και ο τυπος ξαφνικα μαζευτηκε. Βεβαια οταν εκλεισε το τηλ, αυτο που μου ειπε ηταν οτι και οι δικοι μου ειπαν οτι αυτος ειχε δικιο (το παλευε ακομα!), και συνεχισε να πιεζει απο την πλευρα του. Μετα απο λιγο, ομως, ξαναπαιρνει ο φιλος του χεσμενος, και του λεει τη νεα συμφωνια, και του λεει να μην κανει τον καμποσο για να μην τους κυνηγησουν. Ταυτοχρονα, με παιρνουν και οι γονεις μου: Η νεα συμφωνια ηταν 25 για μενα, 25 για το σκυλι και 10 γιατι κλειστηκε τελευταια στιγμη, συνολο 60. Ακριβως τα μισα απο το αρχικο, και μια χαρα αν αναλογιστεις οτι ταξιδευα Καλαματα-Αθηνα μεχρι την πορτα μου με ταξι, με το σκυλι μου και σχεδον πριβε!
Τι να κανει αυτος, αφου ξεφυσηξε και πεταξε μερικα «αχ, δεν καταλαβαινεις» ακομα, το χωνεψε οτι δε θα ετρωγε τα ωραια μου λεφτα με το φιλο του, και το ξαναγυρισε στο φιλικο (και προφανως και καμακι). Αφου, δε, κατεβηκε και η εγκυος να παει σπιτι της, κι εμενε να παει εμενα, γυριζει και μου λεει την ατακαρα: «Αφου δεν τα βρηκαμε στα επαγγελματικα, δε σημαινει οτι δεν μπορουμε να τα βρουμε και στα προσωπικα»!
Πολυ Λαμψη βλεπεις, μεγαλε!
Αρχιζει, λοιπον, να πιεζει, οτι τωρα που θα ερθουν οι κοπελες οι ξενες, αν θελω να ερθει να μας παρει απο το σπιτι και να μας κανει τσαρκα στην Παραλιακη, και χωρις λεφτα, ο χουβαρντας! Ηθελε να γαμησει γερμανικο κωλαρακι, ο μεγας εραστης! Γιατι προφανως εννοειται οτι οι κοπελες δε θα μπορουσαν να του αντισταθουν, κι εννοειται οτι θα του καθονταν! Εγω, αφου ειδα οτι το οχι δεν πιανει, το «δε γουσταρουμε κλαμπ» δεν πιανει κλπ, τον ειχα στο «θα δουμε», μπας και εβγαζε το σκασμο.
Φτανουμε στο σπιτι μου και ειμαι πανευτυχης που επιτελους θα ξεφορτωθω τον τυπο, ομως ναι, καλα! Λογαριαζα χωρις τον ξενοδοχο. Μου λεει, λοιπον, να ανεβει να πιει ενα ποτηρι νερο, τοσες ωρες οδηγαει. Ετσι μου’ρθε να τον βαλω να πιει απο το λαστιχο, αλλα τον λυπηθηκα, στο κατω κατω ανθρωποι ειμαστε. Οποτε λεω δε γαμιεται, ας περασει, ενα νερο θα πιει και θα φυγει.
Οπως μπαινουμε στο σπιτι, αναβει το φωτακι της αυλης αυτοματα με φωτοκυτταρο, και μου κοβει εμενα και λεω δυνατα, δηθεν μονολογωντας: «Ωπ, να κι οι καμερες!»
Ο τυπος χεστηκε πανω του: «Εχετε καμερες στο σπιτι; Δηλαδη κινδυνευω να με πιασουν;»
Εγω, με αυτοπεποιθηση οντας σε οικειο περιβαλλον: «Αν μου κανεις κατι, ναι. Αν δε μου κανεις κατι, γιατι να σε πιασουν;»
Ανεβαινουμε απανω, του βαζω ενα ποτηρι νερο, το οποιο δεν αγγιξε και μπηκε στην τουαλετα. Εγω απεξω να σιχτιριζω, τελικα βγαινει, παλι δεν πινει το νερο (&^%%^$!@!), και ετοιμαζεται να μπαστακωθει. Γενικα δεν διωχνω κοσμο απο το σπιτι μου, οποιος και να ναι, αισθανομαι πολυ ασχημα να το κανω αυτο. Ακομα και να πρεπει να φυγω, ή να κοιμαμαι ορθια, δεν προκειται να πω στον αλλο «φυγε». Οποτε φανταστειτε σε τι σημειο ειχα φτασει! Του λεω,
-Αντε, σιγα σιγα, εχω να ταϊσω και το σκυλι, να μαζεψω τις βαλιτσες, να καθαρισω το σπιτι για τις φιλοξενουμενες κοπελες..
-Τι, λεει, με διωχνεις;
-Οχι, δε σε διωχνω, αλλα εχω να κανω τοσες δουλειες, και το σκυλι δεν εχει φαει απο το πρωι, αρα…
Ολα αυτα τα λεγα κατεβαινοντας προς τα κατω, που οντως ειχα τη σκυλοτροφη κλπ, αλλα για να πηγαινουμε κιολας προς την πορτα. Φτανουμε στο ισογειο, κι εκει που λεω αντε θα ξεκουμπιστει, βαζει ο παπαρας το χερι του μπροστα στην πορτα φραζοντας μου την εξοδο! Μισοκλεινει τα ματια νομιζοντας οτι εχει παρει τωρα το υφος του Δημητρη Παπαμιχαηλ – μεγαλου εραστη, και μου λεει:
-Εχεις κατι αγριο, εσυ. Μ’αρεσεις.
-Ε, του λεω, και τι να κανουμε τωρα.
-Εχεις μια φωτια μεσα σου, ενα διαολο, το βλεπω στα ματια σου.
-Ε τι να κανουμε, κριμα, αφου σου ειπα, ειμαι αρραβωνιασμενη.
-Ε δε χρειαζεται να το μαθει ο φιλος σου!
-(Αν ηταν το ζητημα μου αν θα το μαθαινε, δε θα το ειχα χρησιμοποιησει για δικαιολογια, ηλιθιε! Αυτο σκεφτηκα, δε θυμαμαι τι πραγματικα ειπα, ειναι και καμποσος καιρος)
-Θα μου δωσεις τουλαχιστον το τηλεφωνο σου να σε παρω αυριο;
Εκει ημουν καλα δασκαλεμενη, ας ηταν καλα τα γυναικεια περιοδικα:
-Κοιτα, εγω δεν μπορω να σου δωσω το δικο μου, γιατι δε σε ξερω. Αν θες ομως δωσε μου εσυ το δικο σου!
-Μα, αν σου δωσω εγω το τηλεφωνο μου, τοτε δε θα με παρεις ποτε!
(Οκ, τωρα με επεισες, στο δινω. Νοοοοt!)
-E, και;
-Καλα, παρτο. 69κλπ κλπ.
Και αφου το προσπαθησε κι αλλη μια φορα, τωρα «παρε με τηλεφωνο» ειπε, «εχεις μια φωτια, μ’αρεσεις» ειπε, θα σας γελασω, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξεκουμπιστηκε! Εκλεισα την πορτα με μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ανακουφιση, δεν μπορω να σας περιγραψω! Διπλοκλειδωσα, πηρα τους δικους μου, τσεκαρα οτι ειχε οντως φυγει, και πηρα και το μαθημα οτι δεν ξαναβαζω σπιτι μου οποιον να’ναι! Τερμα η αθωοτητα!
Λόγια ανείπωτα 