Να κανουμε μια ωραια και ειλικρινη κουβεντα, γιατι; νιωθεις οτι μεχρι τωρα δεν εχεις υπαρξει ειλικρινης;
Δε νομιζεις οτι εχουμε ηδη πει αρκετα; Για πεντεξι πηδηματα στην τελικη; Γιατι να το κουρασουμε αλλο;
Δεν θελω να πληγωθω αλλο απο γαμημενες λεξεις. Φτανει. Γιατι το να σε θελω και να μου λειπεις ειναι κατι που παει κι ερχεται, διαχειρισιμο. Το να μου λειπεις ομως και ταυτοχρονα να υποβιβαζεις με καθε ευκαιρια αυτο που ειχαμε σε ενα απλο πηδημα, λες και δεν ημουν εκει οταν με αγκαλιαζες και οταν με ελεγες δικο σου ανθρωπο, εχεις ιδεα ποσο ποναει;
Σου εδωσα την ψυχη μου, ρε γαμημενε. Κομματι απο την καρδουλα μου.
Μια φορα πες μου που με χρειαστηκες και δεν ημουν εκει.
Μια φορα πες μου που σε χρειαστηκα και ησουν.
«Ζωή ειλικρινά θέλω σα που οτι επειδη περνάω όμορφα παίζοντας μουζικη μαζί σου, και έχω επισης ανάγκη και τα γκαφρα…»
«…χωρις αμφιβολια μαζι σου εχω κανει το καλυτερο σεξ, αλλα για εμενα δεν ειναι το σημαντικοτερο πραγμα…»
«…και πιθανοτατα να ειχα και οταν πηδιομασταν…»
Με αγάπη Α.
Η αγαπη δεν ειναι κατι που το θυμασαι οποτε σε βολευει και οποτε θες να καλοπιασεις, ρε γαμημενε. Μετα απο δυο μηνες που με κανεις χωμα.
Αφου ησουν ξεκαθαρος. Πηδημα και γκαφρα. Γκαφρα και πηδημα.
Τι πας να το ντυσεις με ομορφες λεξεις τωρα;
«…και έχω επισης ανάγκη και τα γκαφρα…»
«…οταν πηδιομασταν…»
Να ακουσω και άλλα τετοια ωραια;
Να σου δωσω την ευκαιρία να με πληγώσεις κι άλλο;
Τι αλλο να πουμε;
Σαν πολυ δεν το ζαλισαμε για ενα πηδημα;
